Swarnapaliye Lyrics

doramandale gini vedune
tun hite gindarai deyiyo......
sansare dura aave taniyenda ma
e para sarasanna mal pipune nae
vassane gimhaane unnedha ma
e venasa mata daenune nae.....
kaalaye bindu velaave paaluve andha maayaave
aadarare urumayada mama heve swarnapaaliye
vanshaye dheera dhaaraave anthaye aetha seyaave
aadare urumayada mata dunnu swarnapaaliye......
(andara dabara hatara vate.....)
laema ginna hitha palle aevili giya
poda vessa sansara gini nivve nae
raja isuru sarasanna pilivetha pura
man gaava oba unne nae.......
kaalaye bindu velaave......
dora mandalaavata yanna piyambagena enna
sarisaranna pandu aba katha vasthuva mula sita agata menna
bhadrakachchayana kumari panduvasnuwara
raja mehesikavi vadapu kumarun dasa deneki
ekolossvana chithra devi
ektaem geka dheeghagaaminita daava upadina
kumaru marumata maamavaru pamin vedum geta balana
kala kumariyeki chithra langa kumaru nova
kumaarayek labunoth chithraavata
maaraka apalay maamavaru dasa denahata
dasa kusena pirivaraagena pamin marapu
punchi kolu getaav diya kelina
kumaru gas benayaka sangava narambamin handava
handavamin mithuru leya daethata gena sithamin.....
mawbima mama surakimi mawbime urumayata kaepavemi
suratina asipatha daragena aditana gena giye
sihanada pathuravamin hela jaya ganimin
asipathee thaevarune premayai
unmaadiniye maa laye vaegirune snehayai
doramandala gini bath vee e gini kanda hadapath vee
aadare urumayada mata dunnu swarnapaaliye......
swarnapaaliye......//

දොරමඬලේ ගිනි වැදුනේ 
තුන් හිතේ ගින්දරයි දෙයියෝ......

සංසාරේ දුර ආවේ තනියෙන්ද මා
ඒ පාර සරසන්න මල් පිපුණේ නෑ
වස්සානේ ගිම්හානේ උන්නේද මා
ඒ වෙනස මට දැනුනේ නෑ.....

කාලයේ බිංදු වේලාවේ පාළුවේ අන්ධ මායාවේ
ආදරරේ උරුමයද මම හෙව්වේ ස්වර්ණපාලියේ
වංශයේ ධීර ධාරාවේ අන්තයේ ඈත සේයාවේ
ආදරේ උරුමයද මට දුන්නු ස්වර්ණපාලියේ......

(අඬර දබර හතර වටේ.....)

ලැම ගින්න හිත පල්ලේ ඇවිලි ගියා
පොද වැස්ස සංසාර ගිනි නිව්වේ නෑ
රජ ඉසුරු සරසන්න පිළිවෙත පුරා
මං ගාව ඔබ උන්නේ නෑ.......

කාලයේ බිංදු වේලාවේ......

දොර මඬලාවට යන්න පියඹාගෙන එන්න
සැරිසරන්න පඬු අබා කතා වස්තුව මුල සිට අගට මෙන්න
භද්‍රකච්චායනා කුමරි පඬුවස්නුවර 
රජ මෙහෙසිකාවි වදපු කුමරුන් දස දෙනෙකි
එකොලොස්වන චිත්‍රා දේවි 
එක්ටැම් ගේක දීඝගාමිණිට දාව උපදින
කුමරු මැරුමට මාමාවරුන් පැමිණ වැදුම් ගෙට බලන
කල කුමරියෙකි චිත්‍රා ළඟ කුමරු නොව 
කුමාරයෙක් ලැබුණොත් චිත්‍රාවට 
මාරක අපලයි මාමාවරු දස දෙනාහට
දස කුසේනා පිරිවරාගෙන පැමිණ මරපු 
පුංචි කොලු ගැටව් දිය කෙලින 
කුමරු ගස් බෙනයක සැඟව නරඹමින් හඬව 
හඬවමින් මිතුරු ලෙය දෑතට ගෙන සිතමින්.....

මව්බිම මම සුරකිමි මව්බිමේ උරුමයට කැපවෙමි
සුරතින අසිපත දරාගෙන අදිටන ගෙන ගියේ
සිහනද පතුරවමින් හෙළ ජය ගනිමින්

අසිපතේ තැවරුණේ ප්‍රේමයයි 
උන්මාදිනියේ මා ළයේ වැගිරුණේ ස්නේහයයි
දොරමඬල ගිනි බත් වී ඒ ගිනි කඳ හදපත් වී
ආදරේ උරුමයද මට දුන්නු ස්වර්ණපාලියේ......

ස්වර්ණපාලියේ......//